fig. 17-X
f. machine, ontworpen voor het rooien van fabrieksaardappelen
Hoewel ook voor het rooien van fabrieksaardappelen op de veenkoloniale- en zandgronden, steeds meer gebruik wordt gemaakt van de grote geïmporteerde verzamelrooiers, zijn er in de jaren na 1945 voor dit doel speciale machines ontwikkeld, die zich daar in de loop der jaren niet alleen hebben kunnen handhaven, maar die ook steeds nog weer konden worden verbeterd en aan de thans gestelde eisen worden aangepast. Aanvankelijk was het voor de veenkoloniale omstandigheden een probleem een machine te bouwen waarmee het loof en het onkruid afdoende kon worden verwijderd. Dit had tot gevolg dat bij deze machines aan de beschadiging van de aardappelen vrijwel geen aandacht werd besteed. Men redeneerde toen nog dat de aardappelen in de fabriek toch allen werden vermalen en dat het een zaak van de fabrieksleiding was om de aardappelen voldoende te wassen en er wit meel van te maken.
Veenkoloniale aardappelrooiers zijn vrijwel alle volgens hetzelfde principe gebouwd. Na het opnemen van de aardappelrug komen aardappelen en grond in een grote zeefkorf. Deze zeefkorf draait langzaam om zijn as waarbij de grond uit de aardappelen wordt gezeefd. In deze korf wordt het aardappelloof opgenomen en met behulp van een transportband buiten de machine gebracht. De inmiddels uitgezeefde aardappelen worden in een getrokken wipkar of wagen afgevoerd, fig. 18. Ook bij deze veenkoloniale rooimachines komen de nodige variaties voor, soms bij de invoer van de aardappelrug, soms bij de zeefinrichting, soms bij de loofafvoer.