Hoe wij besmet zijn geraakt met het tractorvirus.

Laat ik bij het begin beginnen, mijn ouders hebben een kleine boerderij gerund en daar hoort nu eenmaal een tractor bij. In ons geval was dat de laatste 20 jaar steeds een Hanomag Graniet, die steevast gekocht werd bij de firma Jansen in Duiven. Aangezien geld niet iets was, wat mijn ouders in grote getale bezaten, werd de tractor tot op zijn laatste lager afgereden, voordat er geld in onderdelen of als het echt niet anders kon, in een vervangende tractor werd gestoken. Iedereen kan denk ik wel op zijn vingers natellen dat er heel wat uurtjes gestoken moesten worden in het rijdende houden van onze Hanomag.

Dit is echter wel de basis geweest voor onze liefde voor oud roest, op den duur werd het rijdende houden van onze tractor steeds vaker een uitdaging dan een moeten, vooral ook om ons een beetje af te zetten tegen al die glimmende en nieuwe(re) brulmonsters van de omgeving. Op een gegeven moment besloten mijn broer Bert en ik dat we ons best leuk zouden kunnen bezighouden met het opknappen van een extra tractor. Zo gezegd, zo gedaan en wij op zoek naar een slachtoffer. Dit werd een oude Ford Major, die een opgebouwde Atlas kraan met zich meedroeg. Als eerste hebben wij de Atlas van de Ford verwijderd, het hele ding gereviseerd en gespoten en op een zelfgemaakte aanhanger gebouwd, dat ding na veel lol verkocht en met het verdiende geld hebben we toen op onze manier de Ford "gereviseerd".

Nu hebben we spijt als haren op onze hoofden, dat we dat niet wat professioneler hebben aangepakt, want de eerlijkheid gebied me te zeggen dat onze Ford er niet uitziet, hij lekt aan alle kanten olie en de verf die we erop gespoten hebben, had ook wel wat vaster op het ijzer mogen zitten. Maar goed, we hadden onze eerste tractor gereviseerd en dat smaakte naar meer. Op de een of andere manier waren niet alleen mijn broer en ik besmet met het virus, maar ging de hele familie voor de bijl. De een wat heftiger dan de ander, maar toch had iedereen wel lol in het oude roest.

Mijn vader was een van de mensen, die voorgoed is veranderd door het virus en hij is ook degene, die de twijfelachtige eer heeft te kunnen zeggen dat dankzij hem wij voorgoed verzamelaars zijn geworden. Hij is namelijk degene die op vakantie in Luxemburg opeens tijdens een rondritje op een dorskast in een weiland stootte. Hij werd nieuwsgierig waarom dat ding buitenstond en hoorde dat de dorsmachine de volgende dag verbrand zou worden, omdat dat ding toch altijd maar in de weg stond en niets opbracht. Prompt heeft mijn vader dat ding toen voor 50 mark gekocht en een paar weken later, waren we op weg naar Luxemburg om de dorskast op te halen.

Gelukkig voor ons was een andere broer Jan, net begonnen als hoefsmid en van hem is (was) die prachtige bus, die je op de foto ziet.

Vanaf toen ging alles een tijdje in een stroomversnelling we kochten een leuke HeLa in het noorden van het land, even later kregen we op een presenteerblaadje onze Deutz en Lanz in handen, deze twee stonden samen bij een boer in Duitsland in een schuurtje, hij had na veel pogingen het opgegeven om de Lanz nog aan de praat te krijgen en de Deutz vond hij niet zoveel waard, zodat we niet extreem veel geld kwijt waren voor deze twee toppers van onze verzameling.

Zo stonden de Deutz en de Lanz op ons te wachten ...

Intussen was nog een broer van ons, Aart, begonnen met zijn verzameling tractoren. Hij kocht een Hanomag R40, R16 en een Vierzon, samen met mijn vader een R27 en samen met mij een Deutz, dus de schuur begon zich leuk te vullen.
Wij, Bert en ik, kochten ook nog een Kramer en samen met mijn vader een hoop oude landbouwmachines en sindsdien is het zo'n verward zooitje, van wie is wat enzovoorts, dus daar hebben we het niet meer over.

Ondertussen hebben we onze Lanz gereviseerd, een grote aanhanger gebouwd om ons spul te vervoeren en mijn vader heeft een authentieke Geldersche boerenwagen opnieuw opgebouwd.
Fijn voor Bert, maar jammer voor de hobby, is hij sinds een aantal jaren van het vrijgezelleven af en nu neemt een gezinnetje veel van zijn financiële daadkracht in beslag, dus de laatste jaren hebben we niets meer gekocht. We houden ons bezig met het reviseren van de tractoren die we al hebben, op het ogenblik zijn we bezig met de Hanomag Granit, om die als nieuw voor de dag te laten komen en voor de rest dromen we van prachtige dingen die op ons wachten ……
Vooral sinds we het grote stoomfestival in Dorset hebben meegemaakt, een stoommachine in onze schuur zou ook fantastisch zijn ……

Naar boven...